Σήμερα κλείνουν 6 μήνες από το πρωινό της 4ης Μαρτίου. Το προηγούμενο βράδυ με είχαν πιάσει οι πόνοι, ξυπνήσαμε στις 4:30 τα χαράματα και πήγαμε στο μαιευτήριο. Λίγες ώρες αργότερα, ήταν πλέον Κυριακή πρωί και είχαμε το μωρό στα χέρια μας!
1ος μήνας
Οι πρώτες μέρες στο σπίτι, η όλη φάση «τι θέλει τώρα αυτό το πλάσμα;», «κάνω κάτι λάθος;» παράλληλα με ορμόνες, αϋπνία, κούραση τον έκαναν τον πιο δύσκολο μήνα για μένα μέχρι τώρα. Ο μπέμπης είναι όλη μέρα στο στήθος αλλά συνεχίζει να πεινάει και αποφασίζουμε να δώσουμε γάλα με το θήλαστρο. Σε ποιον μοιάζει αλήθεια;
2ος μήνας
Στα μέσα του πρώτου μήνα ξεκινάνε οι κολικοί,οι οποίοι κρατάνε για λίγο ακόμα, αλλά πλέον ξέρουμε να τους χειριστούμε! Σταμάτησα να τρώω σαλάτες, ηρεμούν οι κολικοί και ο μπέμπης συνεχίζει να τρώει πολύ και άστατα αλλά είναι πολύ πιο χαλαρός! Αρχίσαμε να βγαίνουμε και βόλτες για καφέ!
3ος μήνας
Κολικοί τέλος! Το μωρό σταθεροποίησε τα γεύματα του και πλέον κοιμάται και σερί τη νύχτα!! Είχε την πρώτη κρίση με πόνους στα δοντάκια αλλά είναι πολύ καλύτερα όλα! Κοιμόμαστε και οι 3, είμαστε όλοι πιο ξεκούραστοι και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι θέλει (σχεδον) κάθε φορά που γκρινιάζει! Πλέον χαμογελάει συνειδητά όταν μας βλέπει! Ναι, έτσι καταλαβαίνουμε, ότι βλέπει πολύ καλά πλέον!
4ος μήνας
Θήλαστρο τέλος! Οι απαιτήσεις σε γάλα του μικρού δεν μπορούν να καλυφθούν από το στήθος μου πλέον! Αρχίζει να γυρίζει μπρούμυτα από μόνος του και κάθε μέρα παλεύει να στηριχτεί στα χέρια του! Πότε μεγάλωσε τόσο;;; Εντωμεταξύ ακόμα να καταλάβουμε σε ποιον μοιάζει.
5ος μήνας
Κεφάλαιο διακοπές! Ο μπέμπης στηρίζεται πλέον μπρούμυτα, θέλει να ανακαλύψει τα πάντα, άσε που πετάει και κανένα «μπα-μπα». Εγώ κάθε μέρα νιώθω όλο και πιο πολύ ότι επανέρχομαι στον προ εγκυμοσύνης εαυτό μου!
Σήμερα λοιπόν 6 μηνών! Πριν λίγες μέρες ο μπέμπης ξεκίνησε να τρώει γιαουρτάκι και φρουτοκρεμα! Προχθές μας φάνηκε ότι πήγε να μπουσουλήσει για να έρθει να με πιάσει(χαζογονείς σου λέω!). Σίγουρα το παλεύει και να σηκωθεί και να μπουσουλήσει πάντως!
Κάνοντας αυτή την ανασκόπηση συνειδητοποίησα πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Σαν χθες ήταν που γεννήθηκε μόλις 2,5 κιλά και τώρα έφτασε τα 8! Είναι μαγικό το πώς ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι μπορεί να φέρει τόση αγάπη και χαρά σε 2 ανθρώπους(και παράλληλα τόσα νεύρα, αϋπνία, γκρίνια)!
Τι θα έκανα διαφορετικά
Δεν θα απαιτούσα από τον εαυτό μου να είμαι τέλεια από την πρώτη στιγμή. Δεν υπάρχει τέλεια μαμά. Υπάρχει χαμογελαστή και ήρεμη μαμά όμως! Και στο τέλος της μέρας αυτό είναι που θέλω να βλέπει το παιδί μου και ο άντρας μου! Food for thought και συγχρόνως στόχος για τους επόμενους 6 μήνες!
Koutroubovlaxakia 